ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಎಷ್ಟೊಂದು Depress ಆಗ್ತೀನಿ, ಕಾರಣವೇ ಇಲ್ಲದೆ Hurt ಆಗ್ತೀನಿ ಅಂದ್ರೆ ಅದೊಂದು ಕಷ್ಟ ಯಾತನೆ..! ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಆ ನೋವು ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಇರಲಿ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ಆದ್ರೆ Ego ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟುಕೊಡೋಲ್ಲ. ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಮಾತ್ರ ಯಾಕೆ ಯಾತನೆ ಅನುಭವಿಸಬೇಕು? ಅವಳಿಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಟ ಕೊಡೋಣ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ! ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅವಳಿಗೆ ಏನನ್ನೋ ಹೇಳೋಣ ಅಂದುಕೊಂಡರೂ, ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಆಗಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡು ನನ್ನವಳಿಗೆ 'ನೋಡೇ! ನಾನು ಹೀಗೆ. ಇದೆ ನನ್ನ ಆಸೆ' ಅಂತ ತೋರಿಸಿಕೊಡೋಣ ಅಂದುಕೊಂಡರೂ, ಅವಳಿಗೆ 'ತಿಳಿಸೋದು ಹೇಗೆ?' ಅನ್ನೋದೇ Million Dollar ಪ್ರಶ್ನೆ..
ನನ್ನವಳು ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ, ಅವಳ ಕನಸುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿಕೊಂಡಾಗ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಕೆಲ ಉಡಾಫೆ ಭಾವನೆಗಳು ಮನೆ ಮಾಡಿತ್ತು. ಹೌದು, ನಾನು ಒಂಥರಾ ಉಡಾಫೆ ಸ್ವಭಾವದವನೇ? ಆದ್ರೆ ಅದೇ ತರಹದ ಆಸೆಗಳು ನನಗೂ ಬಂದಾಗ 'ಹೌದು! ಅವಳು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಿದ್ದು ಇದೆ' ಅನ್ನೋದು ನನಗೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗತೊಡಗಿತ್ತು. ಆಗಲೇ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರದ್ದೂ ಒಂದೇ ಆಸೆ ಅಂತ. ಆ ಕನಸುಗಳು ನಿಜವಾಗುತ್ತ? ಅನ್ನೋದೇ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕನಸು....
ಈಗಲೂ ಕೂಡ ಅಷ್ಟೇ ನನ್ನವಳಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಾಗೆಲ್ಲ ತುಂಬಾ ಕಾಲೆಳಿತೀನಿ. ಮೌನವಾಗಿದ್ದು ಸಾಕು, ಏನಾದ್ರು ಮಾತಾಡು ಅಂತ ಪದೇ ಪದೇ ಅಂತೀನಿ. ಆದ್ರೆ ಅವಳು ಅದ್ಯಾವ ದೊಡ್ಡ ಶಪಥ ಮಾಡಿದ್ದಾಳೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಏನೊಂದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಇರುವ ಹಾಗೆ ಮುಗುಮ್ಮಾಗಿರ್ತಾಳೆ. ಏನಾದ್ರೂ ಕೇಳಿದ್ರೆ ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಒಂದೇ ಪದದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಕೊಡ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ನಾನು ಮುಖಾಮುಖಿ ಅದಾಗಲೆಲ್ಲ ಅವಳು ನನ್ನ ನೋಡ್ತಾಳೆ, ನಾನು ಅವಳನ್ನ ನೋಡ್ತೀನಿ ಅಷ್ಟೇ. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮಾತ್ರ ತುಂಬಾನೆ ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಆದ್ರೆ ಅವಕ್ಕೆ ಶಬ್ದ ರೂಪ ಕೊಡೋಕೆ ಆಗದೆ ಇರೋದೇ ಮತ್ತೊಂದು ಬೇಸರದ ಸಂಗತಿ. ಮನಸಲ್ಲಿರೋ ಭಾವನೆಗಳು ಕೇವಲ ಬರಿಯ ಆಸೆಗಳಾಗಿಯೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿವೆ. ನಿಜವಾಗಲು ಆ ಆಸೆಗಳು, ಕನಸುಗಳು ನನಸಾಗುತ್ತ? ಅನ್ನೋದೇ ಯಕ್ಷ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಹಾಗೇನಾದ್ರೂ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಅವಳೇ ಉತ್ತರಿಸಬೇಕು...
