ನನ್ನುಸಿರು ನೀ..

ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಹುಡ್ಗೀರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆಯೇನು ಇಲ್ಲ ಅನಿಸಿದರೂ, ಮರುಕ್ಷಣವೇ ಅವಳೊಬ್ಬಳೇ ನನ್ನ ಪ್ರಪಂಚ ಅನ್ನಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ.... ಎಂಥಾ ವಿಚಿತ್ರ ಮಾಯೆ ಅಲ್ವಾ! ಈ ಪ್ರೀತಿ?
ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕೆಲವೇ ದಿನ ಜೊತೆ ಇದ್ದು, ಕೊನೆವರೆಗೂ ಮರೆಯಲಾಗದಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೀತಿಯ ನೆನಪು ಮತ್ತು ಹಿತವಾದ ನೋವನ್ನು ಕೊಟ್ಟವಳನ್ನು ಮರೆತೇನೆಂದರು ನಾ ಮರೆಯಲಿ ಹ್ಯಾಂಗ?
ಅವಳು ನನ್ ಜೊತೆ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ನಾನೇನು ಊಟ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ, ನಿದ್ದೆ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ, ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ, ಬೇರೆಯವರ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡೋದು ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೇ ಯಾಕೆ ನಗೋದನ್ನೂ ಕೂಡ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ.. ಅದರೂ ಏನೋ ಒಂಥರಾ!


ಅವಳೊಂದು ಸುಂದರವಾದ Album ಅನ್ಕೊಂಡೆ, ಅವಳ ಸಹವಾಸ ಮಾಡಿದ್ಮೆಲೇನೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ಅವಳೊಂದು ದೊಡ್ಡ Dictionary ಅಂತ... ಅದಕ್ಕೆ ಏನೋ? ಅವಳು ನನ್ನ ಬಿಟ್ರೂ, ನಾನು ಅವಳನ್ನ ಮರೆಯೋಕೆ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ.......


ಮೊದಮೊದಲು ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೇಮ ಎಲ್ಲ ಪುಸ್ತಕದ ಬದನೇಕಾಯಿ ಅನ್ನಿಸೋದು. ಅದೆಲ್ಲ ಏನಿದ್ರೂ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಓದೋದಿಕ್ಕೆ, ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ನೋಡೋದಿಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಅನ್ನಿಸೋದು... ಆದ್ರೆ ಅದರ ಅನುಭವ ಮಾಡಿದ್ಮೆಲೇನೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ಒಬ್ಬರಿಗೊಸ್ಕರ ಕಾಯೋದರಲ್ಲೂ ಎಷ್ಟು ಹಿತ ಇದೆ ಅಂತ.. Great Feeling... ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಎಲ್ಲರೂ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಾರಿ ಆದರೂ ಅನುಭವಿಸಲೇ ಬೇಕಾದಂತದ್ದು... ದಿನ ಪೂರ್ತಿ ಕೆಲಸಗಳ ನಡುವೆ ಎಷ್ಟೇ ಬ್ಯುಸಿ ಇದ್ರೂ At least ಗಂಟೆಗೆ ಒಂದು ಬಾರಿ ಅದರೂ ನೆನಪಾಗ್ತಾಳೆ. ಇನ್ನು ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತಲಿ ಅನುಭವಿಸೋ ಯಾತನೆ ಹೇಳತೀರದು. ಅವಳಿಲ್ಲದೆ ಹಾಸಿಗೆ ಕೂಡ ಜಗದಗಲ ಅನ್ನಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ... ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲೋ ನಾನೇ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ನೇನೋ ಅನ್ನೋ Guiltiness Feel ಆಗುತ್ತೆ. ಆದರೂ ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಯ್ತು ಅನ್ನೋದಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳೇ ಸಿಗೋಲ್ಲ... ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ I am All Alone in Love.....


ಇನ್ನೊಂದು ಹೇಳಲಾ? ಅವ್ಳು ಜೋತೆಲಿದ್ದಾಗ ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತು ಬೇಗ ಮಲಗು ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಮೋಹಿನಿ ಬಂದು ಕಾಟ ಕೊಡ್ತಾಳೆ ಅನ್ನೋಳು. My Badness, ಈಗ ಅವಳೇ ಮೋಹಿನಿ ಥರಾ ರಾತ್ರಿ ಪೂರ್ತಿ ಕಾಟ ಕೊಡ್ತಾಳೆ.. ಎಂಥಾ ದುರದೃಷ್ಟ ಆಲ್ವಾ ನಂದು?


ಇನ್ನೊಂದು ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಾ?...
ಅವಳನ್ನೇ ಆಸೆ ಪಟ್ಟೆ, ಅವಳನ್ನೇ ಪ್ರೀತಿಸ್ತೀನಿ.
ಅವಳೇ ನನ್ನ ಜೀವನ ಅಂದ್ರೆ, ಜೀವನನ ಪ್ರೀತಿಸ್ತೀನಿ.!
ಅವಳು ಬೇರೆ ಅದ್ರೂನು ಸರಿ, ದುಖಃ ಇಲ್ಲ.
ಯಾಕಂದ್ರೆ, ನಾನು ಅವಳಿಗಿಂತ ಅವಳ ಖುಷಿನ ಪ್ರೀತಿಸ್ತೀನಿ....